Once a lady found, a machine which sucked

Aaron Henderson || 17 lat ||  Rozwrzeszczane dziecko || Łania 

Ty jesteś rodem z piekła

A ja jestem rodem z nieba,

Nic więcej nie potrzeba

Wszyscy z rodu Henderson, który mimo całkiem pokaźnego stażu, nie zdobył nigdy takiej renomy jak inne, znane w całej Anglii, powtarzali, że nic tylko zazdrościć dwójce, świeżo upieczonych rodziców, którzy właśnie wlepiali oczy w swojego nowo narodzonego synka, który spał słodko przypominając malutkiego aniołka. Niestety jak się później okazało przeznaczeniem malutkiej istotki były piekło, a w miejsce skrzydełek i aureoli wyrosły rogi i ogon. 

Nie można powiedzieć, że złe to było dziecko. Rozwydrzone po prostu i pragnące za wszelką cenę być w centrum uwagi wszystkich dwadzieścia cztery godziny na dobę. Chęć uwagi i sławy była tak silna, że chłopię gotowe było niemalże przewrócić się i odrapać kolana by tylko mamusia dmuchała i powtarzała, że nic mu nie będzie. Dlatego też nie można się dziwić, że gdy chłopaczek wyleciał z rodzinnego gniazda, by tak jak przodkowie zgłębiać tajniki magii w zamku, obydwojgu w głowie rodziły się najczarniejsze scenariusze. Jak się potem okazało, wcale nie było tak źle jakby się wydawać mogło, że będzie.

Jak można się było spodziewać Aaron jak i reszta jego rodziny został dumnym kruczkiem. I choć na początku nijak mu to pasowało, bo on od książek zdecydowanie wolał wymachiwanie różdżką we wszelkie strony i niszczenie swojego dormitorium, teraz przyznaje w duchu ( nigdy na głos!), że stara tiara się nie pomyliła.  Chłopaczysko można nazwać kruczkiem z krwi i kości. Mimo tego, że zwykle zgrywa głupka, co swoją drogą powiedzmy sobie szczerze robi tylko i wyłącznie pod publikę, inteligentny z niego gość jest i myśleć to on czasem potrafi. Co więcej, późnymi wieczorami, gdy wróci sobie już ładnie, tam gdzie jego miejsce, chętnie otwiera jeden, drugi, trzeci podręcznik i skrobie piórem po pergaminie coby wszystko mieć ładnie i na zapas odrobione. Oceny dobre ma, na lekcji zgłasza się ile może i każdą dobrą odpowiedź, zakańcza szerokim uśmiechem. Można również też czasem zauważyć jak za parę galeonów piszę eseje innym, w końcu z czegoś trzeba żyć i skądś brać na alkohol czyż nie? Czasem też udziela korepetycji tym co mądrzejszym ślizgonom, bo gdyby wziął się za tych głupszych straciłby wiarę w ludzkość już zupełnie, a tego nie chcemy. 

Kłamliwa to bestia jest, która uwielbia karmić nieprawdziwymi słówkami ludzi by po krótszej lub dłuższej chwili, przebić bańkę, którą sam nadmuchał i patrzeć jak ci nagle stwierdzają, że świat wcale nie jest taki kolorowy.  Do końca nie wiadomo skąd się mu to wzięło. Po prostu chyba lubi patrzeć na cierpienie, tych, których nie polubił. Bo w tym momencie trzeba zaznaczyć, że dla tych nielicznych, których przyjaciółmi nazywa, przemienia się w prawdomównego człowieczka, który czasem jest aż za szczery.  Jeśli już mówimy o jego wadach to trzeba również zaznaczyć, że zapominalski jest strasznie. Nie trzeba więc dziwić się, że czasem na umówioną randkę, wbiegnie spóźniony godzinę, z krzywo zapiętą koszulą i jednym po drodze wyrwanym kwiatkiem i już w progu zaczyna przepraszać i tłumaczyć, że wyleciało mu z głowy. I w takiej chwili zamiast złościć się, jak to zwykle robią jego towarzysze, powinni uwierzyć, dać się przeprosić i zapomnieć o wszystkim. W tym momencie trzeba zaznaczyć także, że chłopie biseksualne jest i wcale się z tym nie kryje. Po co się ograniczać skoro tyle ładnych chłopaków chodzi po świecie? Poza tym mało kto może się pochwalić, że uwiódł potomka sławnego Draco? Z pewnością niewielu chłopców. Dziewczyn pewnie by się kilka znalazło. 

Ogólnie to beztroskie sobie ten chłopaczek życie prowadzi, nie przejmując się niczym. Bo po co się stresować? Każdy problem ma swoje rozwiązanie, a każda sytuacja ma wyjście. Ci, którzy są tak zwanymi pesymistami powinni się leczyć, a ci, którzy się tną i w wieku siedemnastu lat zatapiają smutki w alkoholu albo potrzebują ucieczki od świata w kontaktach cielesnych z innymi powinni walnąć się w łeb cegłą i zastanowić co wyprawiają i na jakich kretynów kreują samych siebie. No chyba, że komuś masa blizn na rękach i udach imponuję i się podoba. W końcu w wolnym kraju żyjemy. Jego marzenia z dzieciństwa by chlubić się mianem tego ' popularnego ' się spełniły, bo większość ludzi wita się z nim na korytarzu, jego nazwisko ogólnie znane jest i na imprezy zaproszenia ma. Zadowolony jest dość z takiego scenariusza i uśmiecha się od ucha do ucha.  Zwykle otoczony wianuszkiem innych kruczków, pokonuje kolejne szkolne lata dziarskim krokiem, przeskakując wszystkie kłody, które los podkłada mu pod nogi.  

Oddany jest i lojalny. Gębę na kłódkę kiedy trzeba trzymać będzie i nie ma dla niego rzeczy niemożliwych. Zawsze pierwszy do robienia wszelkich głupot jakie tylko mogą przyjść do głowy (choć niektóre z nich takie jak zamykanie kotki Filcha w schowku nie były zbyt mądre), pupilek nauczycieli i chluba domu. 

Zawsze chciał grać w quidditcha ale jak się okazało, miotła nie jest jego przeznaczeniem. Na lekcjach latania, ledwo się jej trzymał i nigdy nie chciał polecieć wyżej niż metr nad ziemię, żeby się przy ewentualnym wypadku nie zabić.  Okazało się za to, że spod jego palców potrafią wypłynąć całkiem przyjemne dla ucha melodie gitarowe. Chłopie uwielbia bez większego ładu i składu, brzdąkać sobie, siedząc na jednym z parapetów i umilać innym dzień. Jeśli chodzi o bogina to jest to rozwrzeszczane dziecko. Aaron boi się tych małych istotek, z którymi porozumieć się za pomocą słów nie można, a wizja, że kiedyś zostanie ojcem jednego z nich, powoduje u niego dreszcze. Prędzej zostanie starym kawalerem, niż spłodzi bachora, którego potem, o zgrozo mógłby wychować. Patronusa, którego kruczek widział dosłownie kilka razy w życiu jest łania. A przynajmniej tak się mu wydaję, bo ekspertem w dziedzinie zwierzątek to on zdecydowanie nie jest. 

Na sam koniec trzeba wspomnieć choć kilka słów o wyglądzie chłopaczka. Ciemne kudły, które są niesforne jak sam właściciel, zwykle żyją własnym życiem, a posiadacz im w tym nie przeszkadza. Nosek jest lekko zadarty, a ustom daleko do tych pełnych, wydatnych, idealnych do całowania. Suche to takie i bez grama mięśni. Ubrany zwykle w jakieś wielkie bluzy, stara udawać się, że wszystkie żebra wcale mu nie wystają. Czarne, zniszczony trampki i pierwsze lepsze spodnie to, to w czym zwykle można go zobaczyć. Do tego subtelny dodatek w postaci nieśmiertelnika na szyi, którego nigdy nie zdejmuje. 

A ja cię wsadzę w klatkę...
Byś nie odleciał przypadkiem.