"Jestem ciszą na środku pola bitwy."

Jest tym, który...

Pragnie przekazać ci jedynie to, co powinieneś wiedzieć. Nie chce się dzielić sekretami swojej duszy. Może podać ci na tacy jednie fakty, których pewnie i tak nie wykorzystasz, bo na co ci wiedza o nim? To tylko on, schowany gdzieś tam i niedostrzegalny. Dla ludzi jest jak słońce za chmurami – wszyscy wiedzą, że jest, ale nikt nie widzi. Istnieje jednak różnica, która objawia się w tym, że słońca się wyczekuje, a jego... no sam odpowiedz sobie na to pytanie.

Wiadomo ci o tym, choć sam nie wiesz skąd, że...

Widuje się go e barwach Helgi, bo nie można powiedzieć, że wśród Puchonów. On jest sam, choć wcale nie przeszkadzają mu ludzie. Tak jest nawet lepiej, gdy ma ciszę, nikt mu nie przeszkadza i nikt niepotrzebnie nie zagaduje. Natura samotnika? Owszem. Niemniej jednak jest uczniem piątej klasy, choć czasem ma wrażenie, że jednym z nielicznych tutaj przedstawicieli tego rocznika. Starszych wyraźnie jest wszędzie pełno i nie sposób nie zauważyć, że to oni dominują w tej szkole. To ich królestwo. Nie jego. On był jak poddany, o którym się wiedziało, ale nikt nie przejawiał większego zainteresowania nim i jego losami. Nie przeszkadzało mu to wcześniej, to i teraz nie przeszkadza.

Bo w nim są pragnienia, ale zabija je...

Coś, co ma niewątpliwy wpływ na każdy jego krok. Coś, z czym wcześniej próbowała walczyć rodzina, w szkole nauczyciele i gdzieś tam na przestrzeni piętnastu lat jacyś przewijający się koledzy. Władzę nad nim przejmuje niepewność i lęk. Życie jest takie zaskakujące, życie doświadcza, a on się tego obawia. To go trzyma przy ziemi i nie pozwala mu wyfrunąć, by sięgnąć po marzenia i realizować swoje pragnienia. Rezygnuje z pewnych rzeczy, bo chociaż naprawdę mu zależy, to zostaje zniewolony przez nieśmiałość i poczucie, iż kompletnie się do czegoś nie nadaje i zawiedzie nie tylko innych, ale i samego siebie. To zło. Zło dla niego i on o tym wie, choć mimo tego nie odnalazł jeszcze skutecznego lekarstwa. Od zawsze był oczkiem w głowie członków rodziny, od zawsze był tym lękliwym chłopcem i taki do teraz pozostał.

Świat znalazł idealny, choć nikt...

Nie zdołał do niego wstąpić. Wymyślił sobie, że musi sobie radzić z olbrzymią wyobraźnią i natłokiem pomysłów, które w jakiś sposób musi po prostu realizować. Tak więc ucieka do świata schowanego w jego sercu, mieszkajacego w duszy i należącego jedynie do niego. W efekcie bywa ciałem tutaj, a myślami zupełnie gdzieś w odległej krainie. Mógł o niej pisać, mógł o niej opowiadać, ale i tak nikomu nie zdoła jej pokazać. Zresztą, czy ktokolwiek byłby takową zainteresowany? Zainteresowany nim? Tymczasem odnalazł zakątek spokoju, przez którego nie raz słyszał, że jest jakiś nienormalny musi natychmiast wracać tutaj, na swoją ziemie. Tylko tamten świat nazywał swoim. Ten niekoniecznie.

Obraz, który nazywasz znajomym, a tak naprawdę...

Nie masz o nim pojęcia. Bo co możesz powiedzieć, gdy twoje oczy przesuwają się po Puchonie skulonym gdzieś na korytarzu i z zachwytem pochłaniającym jakąś odległą ci prozę? Myślisz sobie tylko, że ofiara losu, jakiś kujon i zero życia towarzyskiego, prawda? Nigdy nie był nadto ambitnym. Po prostu kocha książki. Stanowią one największą magię na świecie według niego. Uwielbia o nich dyskutować, godzinami przesiaduje w bibliotece i przez swoją pasję do literatury zaczyna nawet zaniedbywać naukę, a niekiedy swoich znajomych. Właśnie. Mimo samotnej natury nie jest pozbawiony przyjaciół. Z nim przyjaźnić się, owszem, nie jest łatwo, ale jak ktoś już zacznie go rozumieć, polubi, to wszystko stanie się jaśniejsze. Są wspólne wypady, są niekończące się rozmowy, a wśród tego i Alvin, który bywa często jak duch, z którego trzeba wykrzesać trochę życia. Ono w nim jest, ale potrzebuje impulsu. Chęci wydobycia. Alv to po prostu chłopak, który nie potrafi się opiekować, bo sam tej opieki potrzebuje. Czuły, wrażliwy i taki kochany, choć kto dzisiaj to docenia?

Alvin Lemon

Taki tam piętnastolatek;

Urodziny obchodzi 11 marca;

Krawat Puchonów;

Samotnik i artysta;

Uwielbia Earl Greya;

Tonie wśród powieści;

Różdżka jakaś jest;

Patronus objawia się jako biały wilk

Bogin jakże zmienny;
Powiadają, że posiada brata belfra

Osobnik homoseksualny;

[Witam, witam! :) Jestem chętna oczywiście na wszystkie wątki, a nie ukrywam, iż najbardziej uwielbiam te dłuższe niż zwykłe kilkanaście zdań. Al jest i zaczynamy blogowanie w Hogwarcie. Ach, w karcie pewnie są literówki i tak dalej, ale później przejrzę ją jeszcze raz i poszukam... ]