,,Kiedy rodzisz się, nawet góry toną we krwi..."

Chłodny wiatr wichrzył jego jasne włosy. Przechadzał się między szarymi blokami od jakiejś godziny i niewątpliwie kogoś szukał. Zwracał na siebie uwagę, głównie dlatego, że znajdował się w, jakby nie mówić, menelskiej dzielnicy, a ubrany był dobrze, na bogato, jak typowy biznesmen. Widać było, że się niecierpliwi. Nie wyglądał na człowieka, któremu ktokolwiek na cokolwiek każe czekać.
- Cholera jasna... - mruknął pod nosem, mrużąc oczy i próbując dojrzeć cokolwiek na zacienionym podwórku. Wolał trzymać się z dala od panów pijaczków i pań prostytutek, a także od całego tego burdelu na świeżym powietrzu; miał przy sobie dużą sumę pieniędzy i wolał nie ryzykować.
Jego wzrok zatrzymał się na jednej z połamanych ławek, a konkretnie na leżącej na niej postaci. Dziewczyna, dziecko właściwie, na oko maksymalnie trzynaście lat. Długie, ciemnoblond włosy i bardzo jasna cera. Podarte, poplamione dżinsy, szeroka koszulka i czarne glany. Dziewczynka spała, przykryta skórzaną kurtką z ćwiekami. Mężczyzna popatrzył na nią, a później na zdjęcie trzymane w dłoni. Malutka blondyneczka z fotografii ściskała w rękach pluszowego pieska, a jej mina zdradzała strach i niechęć do całego świata. Niepewnym krokiem ruszył w jej stronę. Wyglądała jak jakaś narkomanka czy coś.
- Nie - stchórzył, skręcając nagle w bok. - To nie mogła być ona - zdecydował, odchodząc znacznie dalej.
Dziewczyna tymczasem otworzyła oczy i przeciągnęła się, aż chrupnęły jej wszystkie kostki w wychudzonym ciele. Chwiejnym krokiem pobiegła za oddalającym się mężczyzną, zarzucając sobie po drodze kurtkę na ramiona.
- Oddaj to, co ukradłeś.
Biznesmen stanął jak wryty. Do głowy by mu nie przyszło, by kraść cokolwiek tej małej, miał wystarczająco pieniędzy, by kupić sobie wszystko, czego zapragnął. Odwrócił się.
- Nic nie ukradłem - warknął.
- To po co się nade mną pochylałeś, zboczeńcu ? - spytała rezolutnie. Dopiero teraz widać było, jak bardzo jest niewysoka.
- Myślałem... - urwał w pół słowa. Zirytował się. Nie będę przecież, do diabła, tłumaczył się jakiejś gówniarze !, stwierdził, oddalając się pospiesznie. - Że jesteś moją córką - dodał szeptem, który usłyszał tylko on sam.

~*~

- Samira, bachorze, szybciej - poganiała ją matka, w pośpiechu wciągając najnowszą, koronkową bieliznę. Była ładna i na tyle zadbana, na ile pozwalał rodzinny budżet, wyłączając z niego oczywiście jedzenie dla dzieci. Spojrzała na córkę z niesmakiem. - Bierz te ciuchy i wynocha, no już !
Niemal złapała ją za włosy i wyrzuciła na korytarz, zamykając za sobą drzwi. Dziewczyna walnęła w nie pięścią.
- Oddawaj mój kufer ! - wrzasnęła na całą klatkę schodową, nie przejmując się zupełnie ,,świętym spokojem" sąsiadów. Z każdego mieszkania dochodziły odgłosy awantur, seksu czy imprezy alkoholowej i nie było to na tym smutnym osiedlu nowością.
- Podam ci przez okno, pospiesz się ! - dobiegło ją z wnętrza. Przejechała sobie ręką po twarzy, westchnęła i szybko zbiegła z dwunastego piętra. W ostatniej chwili zdyszana stanęła pod oknem, gdyż czarny kufer już leciał w jej ręce. Gdyby spóźniła się choć sekundę, połowa zawartości zostałaby skradziona przez meneli i złodziei, wiecznie kręcących się po podwórku. Zadowolona z siebie ujęła rączkę i pociągnęła bagaż za sobą. W cichości ducha liczyła na to, że uda jej się złapać stopa, lub chociaż jakiś autobus i nie będzie musiała wlec się na peron na piechotę.
- Cześć ! - usłyszała gdzieś z boku i podskoczyła, przestraszona.
- Idiota ! - krzyknęła przez ramię w stronę wysokiego, szczupłego chłopaka o zmierzwionych ciemnoblond włosach.
- Też cię kocham, siostro. Jak masz zamiar dostać się na peron ?
- Jeszcze nad tym pracuję - odparła obojętnie, nie zatrzymując się ani na chwilę.

~*~

Bredząc trzy po trzy, powiedziałeś, że Ty

Jesteś Władcą Snów - uwierzyli bez słów

Krok po kroku ich opętałeś...

Samira Nebraska Zeller
Urodziła się 14 maja 2006 roku w Londynie, siedem minut po swoim bracie. Madye, jej matka, ma w zwyczaju wydawać całe zarobione pieniądze na kosmetyki, nowe ciuchy i desperacko próbuje się upiększyć. Na dziesięć miesięcy nieobecności bliźniąt w domu zaprasza sobie na chatę swojego włoskiego kochanka, despotę i awanturnika. Zaślepiona miłością i patrząca na niego przez różowe okulary kobieta nie dostrzega wad. Cóż, powiedzmy sobie - zdarza się.
Ojca nie zna. Matka nie chciała wyjawić jej prawdy, a sama Samira wychodzi z założenia, że kimkolwiek ten pusty człowiek był, skoro ich opuścił i kazał żyć w takich warunkach, najwyraźniej nie jest godny miana tatusia i nie chce dociekać. Nieświadoma jego tożsamości zagadnęła kiedyś na podwórku biznesmena, kręcącego się po okolicy. Widziała wtedy Johannesa po raz jedyny w całym swoim szesnastoletnim życiu.
Jest czystej krwi, wbrew pozorom. Opiekuńczej mamusi przestali wystarczać kochankowie czarodzieje, więc wzięła się za kochanków mugoli, co przez wiele starożytnych rodów zostałoby potępione. Ale nie przez nią. Madye Zeller to i tak na niczym w życiu nie zależy.
Razem z bratem sieje spustoszenie w Domu Węża. Posługuje się różdżką 12 i 3/4 cala, czarny bez i pióro feniksa. Panicznie boi się pająków, taką też postać przybiera jej bogin. Na patronusa zaś trafił jej się lis polarny.
Ma zaledwie 160 cm wzrostu i jest wręcz nienaturalnie wychudzona. Nie jest jednak anorektyczką, wręcz przeciwnie - je do oporu, nie ma dna, a i tak nikt jej w to nie wierzy. Takie geny, po prostu. Trudny ma charakter, ot co, bezczelne to-to, wredne i aroganckie, zwłaszcza, gdy ktoś jej podpadnie. Sarkazm i ironia to wręcz jej miłość. Oprócz tego jest dość skryta i udawanie pogody w chwilach depresji jest na porządku dziennym.
Uzależniona od przeklinania, papierosów i muzyki. Wielbicielka czarnych, skórzanych ciuchów, glany nosi na zmianę z trampkami. Zrobiony industrial w lewym uchu. Wiecznie posądzana o bycie satanistką, tudzież ,,SZatanistką", jak zwykłe mówić moherowe babcie. Lubi straszyć ludzi opowieściami o czarnych mszach, w których rzekomo brała udział i o swojej potrawce z kota. Jak na ironię posiada szare stworzonko, o imieniu Fatum.
Miłością jej życia jest brat bliźniak Milo. Tylko jego dopuszcza do siebie bliżej. Jest biseksualna. Masochistka, często zachowuje się jak naćpana, albo jak psychopatka, do której zresztą niewiele jej brakuje.

[Witam wszystkich. Mam nadzieję, że nie jest tak tragicznie, jak mi się wydaje, zresztą znając mnie, to pewnie karta zostanie poprawiona 847209201 razy, a i tak mi się nie spodoba XD Na wątki zawsze i wszędzie, średnio lubię zaczynać, ale nie powinnam mieć problemu z dostosowywaniem się - właściwie, to zależy od weny. Na zdjęciach Ola Chraboł <3]